Kolumb w służbie kastylskiej korony cz. 8

Damy towarzyszące myśliwskiemu orszakowi, ustrojone w żywe kolory, uświetniały wieczorem pyszne uczty narodowymi tańcami, w których udział brały, podczas gdy kawalerowie zalecali się do nich podług wszelkich reguł romantyki. Scena, która przedstawiała dotychczas, będąc na usługach klasztornej poezji, obrazy z Pisma św., począwszy od pasterskich poematów Enciny w żywej dialogowej formie zaczęła pokazywać w zwierciedle swoim uszlachetnione stosunki świeckie i wkrótce tak silnie się rozbudziło zamiłowanie w dramatycznej poezji, że już 1526 widzimy stałą scenę w Walencyi. Jeżeli Piotr Męczennik mógł jeszcze 1492 skarżyć się na młodzież szlachecką, że pogardliwie spogląda na naukowe wykształcenie, to przykład Izabelli, która dla dyplomatycznych stosunków kształciła się językowo, bardzo wiele odmienił. Lucio Marineo za Karola Y. mógł już wychwalać jednego z Velasców, że młodzieńcem będąc zajął katedrę w Salamance, sławił markiza Yelez, jednego z Fayardów, ulubionego ucznia Piotra Męczennika, uczoność księcia Kadyksu, jednego z Ponce de Leon’ów, usługi wyświadczone przez hrabiego Tendilla, jednego z Mendozow, jako posła przy kuryi rzymskiej, i przypominał, że 60-letni Sandoval zabrał się był jeszcze do łaciny – et doctus evasit!