Wiadomości o rozwoju geografii polski cz. 4

Koniec XVIII w., upadek Polski, odbija się bardzo dotkliwie na geografii, wychodzą jednak publikacje botaniczne Kluka, T. Wagi: „Opisanie Polski” (Supraśl, 1767), Kaz. Wyrwicza: „Geografia czasów teraźniejszych” i inne. Jako znamienny rys, podkreślić trzeba, iż rząd, czując potrzebę pogłębienia wiadomości geograficznych o kraju, a nie mogąc ich znikąd otrzymać, wydaje okólnik do proboszczów, gdzie według pewnego schematu żąda opisu każdej parafii. Powstaje dzieło zbiorowe bardzo charakterystyczne; jest to próba ujęcia całego kraju. Ponieważ jednak pracę tę wykonywali przeważnie ludzie niekompetentni i bez zrozumienia celu — nie przedstawia ona większej wartości pod względem naukowym i ma raczej charakter krajoznawczy. Rękopis tej pracy znajdował się w bibliotece Rosyjskiego Sztabu Generalnego w Petersburgu, a obecnie wrócił do Biblioteki Narodowej.

dobry psychoterapeuta wrocław

Wszystkie wyżej wymienione prace były mniej lub więcej dobre dla swej epoki. Geografia traktowana w nich była głównie jako opis kraju. Geografia jako nauka nie istniała jeszcze i dopiero od XIX wieku wyszła ona z powijaków krajoznawstwa i stała się nauką o samodzielnych metodach badania i własnych celach.

dobry psychoterapeuta wrocław