Normandzkie podróże cz. 3

Wylądował naprzód na skalistej, zimą spowitej pustyni dzisiejszego Labradoru, której dał nazwę Helluland to jest Ziemi Kamiennej. Gęsto obrosłą Nową Szkocję z jasno-połyskującym wybrzeżem, nazwał Marklandem, albo Ziemią leśną. Północno-wschodni wiatr zapędził żeglarzy w 24 godziny do Cap Cod i wyspy Nantucket. Przeprawili się następnie na stały ląd i popłynęli w górę rzeki Taunton, gdzie zachwyceni bujnymi pastwiskami, obfitością ryb i łagodnością klimatu pobudowali mieszkania na zimę. Podczas wycieczki w głąb lądu pewien Niemiec, imieniem Tyrker, odkrył latorośl dzikiego wina. W radosnym zadziwieniu zapomniał z początku swoich niewielu skandynawskich wyrażeń i nie mógł od razu uwiadomić towarzyszy o wielkiej nowinie. Stąd Leif nazwał wybrzeże dobią krainą wina (Yinland hit gotha); sam zaś po powrocie w następnym roku otrzymał nazwę Szczęśliwego.

W r. 1003 na dobre próbowano założyć osadę w Winlandii. Z Thorflnnem Karlsewne 160 mężczyzn i 5 kobiet opuściło Grenlandię, zabierając z sobą trochę bydła, dającego mleko. Pomimo zatargów wewnętrznych i dającego się usuwać od czasu do czasu braku żywności, osadnicy pozostali tam aż do trzeciego lata.