Rozwój kartografii polski cz. 8

W latach 1815—1830 oficerowie kwatermistrzowstwa W. P. (Prądzyński, Chrzanowski i in.) wykonali mapę granicy Królestwa Polskiego i Prus, oraz mapę „specjalną” Królestwa Polskiego, rytowaną przez Mintęra. Mapa ta objęła zachodnią połowę Królestwa, nie została jednak wydana. Wybucha bowiem powstanie i praca zostaje przerwana. W latach 1834—39 z rozkazu gen. Paskiewicza i pod kierownictwem gen. Rychtera wykończona została i wydana: „Karta topograficzna Królestwa Polskiego” na 63 arkuszach w wymiarach 38 X 53 cm., w skali 1:126.000, poświęcona cesarzowi Mikołajowi I. Tytuł w języku rosyjskim, francuskim i polskim, napisy tylko po polsku, sieć współrzędnych w stosunku do Warszawy, rzeźba terenu uwydatniona kreskami, punktów wysokości niema. Cała mapa jest pięknie wykonanym miedziorytem. Było to wydanie wyżej wymienionej pracy naszego kwatermistrzostwa pod firmą rosyjską, a zarazem ostatni wyraz naszej urzędowej kartografii. Później Rosjanie według mapy tej opracowali i na niej wzorowali swą t. zw. trzywiorstówkę, w skali 1:126.000.

okna energooszczędne kraków

W dobie powstaniowej kartograf ja Polski, choć nieoficjalna, zjawia się jeszcze na emigracji. Mianowicie w r. 1859 gen. Chrzanowski wydaje w Paryżu mapę w skali 1: 300.000 pod tytułem „Karta dawnej Polski ; składała się ona z 48 arkuszy.

okna energooszczędne kraków