Rozwój kartografii polski cz. 14

Podstawowym materiaøem kartograficznym do terytorium b. Galicji są następujące mapy austriackie:

układanie bruku

Spezialkarte von Oesterreich-Ungarn, w skali 1:75.000. Wydana w latach 1873—1889. Sięga ona na północ do 52°i5′ szerokości geograficznej, a na wschód do 44 30’ długości, licząc od Ferro. Każdy arkusz mapy tworzy trapez, ograniczony dwoma południkami i dwoma równoleżnikami, a obejmujący 15 minut szerokości geograficznej i 30 minut  długości, formatu 37 X 57,5. Brzegi każdego arkusza podzielone są na minuty lukowe, aby ułatwić oznaczenie współrzędnych geograficznych żądanego punktu, ale pomimo to dokładniejsze oznaczenie tych współrzędnych wymaga uwzględnienia pewnej poprawki. Mianowicie należy od długości podanej na mapie odjąć 4,5”, do szerokości zaś dodać i”, gdyż układ współrzędnych geograficznych na tej mapie nie jest jeszcze oparty na ostatnich obliczeniach położenia geograficznego stałych punktów triangulacyjnych. Cała mapa wydana jest w jednym czarnym kolorze, co czyni ją niekiedy mało przejrzystą, zwłaszcza w okolicach górzystych. Rzeźba terenu przedstawiona jednocześnie kreskami i poziomicami. Poziomice biegną w górach co 100 metrów, w nizinach zaś co 50 m. Kreskowanie na różnych wydaniach przeprowadzono według różnych kluczy, co utrudnia ściślejsze orientowanie się, pomimo iż na brzegu mapy, po lewej stronie, znajduje się dopisek, według jakiego klucza znaków rysowano dany arkusz.

układanie bruku