Projekt Kolumba cz. 2

Teologowie z tych samych przyczyn jeszcze aż do piętnastego wieku zaprzeczali kulistości ziemi, ale ogromna większość uczonych przemawiała językiem Ptolomeuszowego systemu. Ponieważ owe czasy nie wymagały zbyt ściśle naukowych dowodów, więc kulisty kształt ziemi co dzień zyskiwał jakieś nowe poparcie w doświadczeniu zmysłowym. Zjawisko powolnego ponurzania się za płynnym horyzontem okrętów, których naprzód tułów, a w końcu maszty znikają z widnokręgu, służyło arabskim kosmografom i scholastycznym uczonym za dowód wypukłości powierzchni morskiej, zupełnie tak jak to i dziś jeszcze znaleźć można w szkolnych podręcznikach. Kulistość ziemi w kierunku południków tern się zdradzała, że w miarę poruszania się z północy na południe, gwiazda polarna, leżąca pobliżu bieguna północnego, coraz się niżej osuwała ; co się tyczy kierunku równoleżników, to wiedziano z doświadczenia, że we wszystkich punktach na wschód położonych, słońce wcześniej wschodzi i zachodzi, ponieważ zaćmienia słońca i księżyca przypadały nie w jednym czasie dla miejsc różnej długości geograficznej. Gdyby te wszystkie zasadnicze prawdy kosmografii nie były znane wszystkim wykształconym ludziom, jakim sposobem największy poeta wieków średnich mógłby się był spodziewać, że jego boska komedia będzie zrozumianą?