Portugalczycy docierają do Przylądka Dobrej Nadziei cz. 21

Dnia 13. listopada 1460 umarł Infant Henryk w Sagres. Szlachetne zwłoki złożono naprzód w Santa Maria w Lagos, potem przeniesiono do klasztoru S. Maria da Batalha. Histoia uczciła go przydomkiem Żeglarza, jakkolwiek osobiście nie uczestniczył on nigdy w odkryciach.

Ale pod jego kierownictwem Portugalczycy, którzy się dawniej lękliwie zwracali z drogi przed przylądkiem Bojador, stali się teraz najbardziej nieustraszonymi żeglarzami swego czasu. Tej dzielności nabrał naród pod wpływem szlachetnych książąt w nadzwyczaj krótkim czasie.

Ile w tym było zasługi Infanta, miało się to po jego śmierci najlepiej okazać. Póki żył, odkrycia posuwały się z szybkością ciał padających, i można by się było spodziewać, że w dziesięć lat potem flaga portugalska powiewać już będzie na Przylądku Dobrej Nadziei, a we dwadzieścia w Indiach. Tymczasem Alfons Y. przerwał wielkie dzieło swymi afrykańskimi wojnami a potem wmieszaniem się w spór dziedziczny kastylski. W młodości świat zdawał się za ciasnym dla bohaterskich jego pomysłów, później jednak widzimy go nędznie cofającego się z areny, która się przed mm otwierała. Zaczęto teraz leniwie spożywać dziedzictwo otrzymane po Infancie.