Pierwsze wyprawy na Atlantyk cz. 13

Na tym się tymczasem zakończyły zdobycze w Archipelagu; normandzki rycerz objeżdżał wprawdzie okrętem inne wyspy i wylądowywał nawet na wielkiej Kanaryi, aby na wymianę dostać cennego szczawiu krwawego, i na Gomerze, aby porwać stamtąd jedną rodzinę Guanchów, przy nocnym ogniu skupioną, ale brakowało mu ludzi, aby mógł coś przedsięwziąć przeciw ludnym wyspom. Bethencourt więc 1405 powrócił do Normandyi, gdzie mnóstwo ludzi, często po trzydziestu jednego dnia, zgłaszało się z chęcią przesiedlenia się z przeludnionej ojczyzny na dalekie wyspy. Bethencourt wybrał 28 ludzi z żonami, ażeby zawieść ich na zupełnie prawie opuszczoną wyspę Ferro.

Gdy z tymi przybyszami przybijał do Lanzarote, zabrzmiały trąby na okręcie, co czułym na muzykę Guanchom sprawiało „niepowściągnioną“ radość. Piętnastego grudnia 1405 oddał na zawsze Bethencourt kolonię pieczy swego synowca Maciota de Bethencourt. Osobiście wyjednał u papieża wyniesienie osady Rubicon de Lanzarote do godności biskupstwa i wkrótce potem pewien Hiszpan, Las Casas, został pomazany na pierwszego biskupa wysp Kanaryjskich. Bethencourt nie powrócił już więcej do tych wysp i umarł bezdzietnie na swoim zaniku Grainville w r. 1425.