Kolumb w służbie kastylskiej korony cz. 7

Ponieważ korona mogła w każdej chwili użyć tej siły przeciw niespokojnym wasalom, to łatwo pojąć, że arystokracja opierała się rozciąganiu sądownictwa Hermandady na swe posiadłości, jakkolwiek niektórzy grandowie, jak np. hrabia Haro, dla dobra ogólnego zmuszali własne miasta, aby te przystąpiły do zbawiennego związku. Korona jednak, nie potrzebując więcej tych sił mieszczańskich przeciw zuchwalstwu arystokracji i przeciw zewnętrznym wrogom po zdobyciu Granady, rozwiązała wojska Hermandady 1498. To rozbrojenie miast, w których już kiełkowała pożądliwość przyszłych comunidades, przyjęte było z zadowoleniem, jak wszystko, co umniejsza podatków średniemu stanowi. Jeżeli arystokracja musiała wyrzec się swoich wysokich, politycznych zamysłów, to Izabella wynagrodziła ją za to towarzyskim stopniem i wyróżnianiem. Królowa przyciągnęła grandów do swego, etykietą uświęconego otoczenia, i żaden monarcha przedtem, powiada jej urzędowy dziejopis Pulgar, nie powierzał urzędów dworskich tak znamienitym osobom. Nader ciekawy przewrót w obyczajach zwiastował nadchodzenie nowej epoki. Dawniej zabawę arystokracji stanowił tylko turniej lub myśliwstwo, na które wyruszano z czeredą asturyjskich sokolników w bogatych ubiorach wśród dźwięku rogów, trąb, kotłów.