Kolumb w służbie kastylskiej korony cz. 4

Prawo wszystkich oświeconych narodów było po stronie Juany, ale prawo jest bezsilnym wobec niedowierzania narodu. Za Juaną oświadczyli się natychmiast Pachecowie, do których przyłączył się chwiejny arcybiskup toledański Don Alonso Carillo, który odwrócił się od Izabelli, jak tylko ta zbliżyła się do jego współzawodnika, kardynała Mendozy. Dawniejsza rojalistyczna partia, Yalesco, Toledo, Manriaue, poszli za przykładem Mendozy, Ponce de Leon w Andaluzji zachowywali się z początku neutralnie, ale ich przeciwnicy Guzmanowie otwarcie stali po stronie Izabelli. Miasta z zapałem lgnęły do książęcej pary, nie trzeba jednak myśleć, żeby w połączeniu Kastylii z Aragonią widziały cel patriotyczny, gdyż aż do dnia dzisiejszego zachował Hiszpan swoją prowincjonalną dumę. Nieobliczoną to przyniosło korzyść, że król portugalski połączył się z niezadowolonymi grandami, aby Juanę siłą oręża osadzić na kastalskim tronie. Tym sposobem sprawa Izabelli stała się sprawą narodową, i wielu jeszcze wahających się wasalów do niej się przyłączyło. Gdy wreszcie w wojnie z Portugalczykami zabrakło pieniędzy na zapłacenie wojska, kler zezwolił, aby w formie pożyczki zabrano i stopiono wszystkie drogie naczynia kościelne.